Dziękuję Bardzo! Thank You Very Much! Vielen Dank! Hartelijk Bedankt!

Het zit er al een klein weekje op, die Erasmus van me, en eindelijk maak ik even tijd om een laatste berichtje op mijn blog te plaatsen! Het was een nipte, maar papa is erin geslaagd om al mijn bagage in de auto te krijgen…  Het vertrek was vreemd, veel mensen die weenden, en ik, die normaal de eerste ben om te wenen, had het helemaal niet moeilijk! Hiervoor heb ik twee mogelijke verklaringen bedacht: ofwel realiseerde ik me totaal niet dat ik echt naar huis ging, ofwel was ik te blij dat ik Brecht eindelijk ging terugzien… Laat het ons op een combinatie van beiden houden!

Ik ben dan al wel even terug in België, maar ik besef nog niet helemaal dat het deze keer “voor goed” is, en niet voor enkele weekjes vakantie. Een paar nachten geleden droomde ik dat ik alles opnieuw moest uitladen en mijn kamer in ołówek opnieuw moest inrichten. Ik vertelde het aan Claire, de andere Belg in Wrocław, en zij had exact hetzelfde gedroomd!

Wat ik ondertussen al volop mis: Mijn appartementje met Irina, de beste flatmate ooit! Mijn volksdanslessen op dinsdag- en donderdagavond, het lekkere en goedkope eten in het gezellige restaurantje “Kurna Chata” (jullie zien me terug!), de vriendelijke mevrouwtjes aan de balie van ołówek (en zelfs de onvriendelijke), de lessen Nederlands (om 6.30 uur opstaan mis ik wel niet), de ołówek-feestjes, de gemiddelde lift-conversatie: “Hi, where are you from? I’m from Belgium, and you? I’m from… Nice to meet you! Bye bye! See you!”, de Poolse lessen, alle toffe mensen die ik daar heb leren kennen, de gigantische shoppingcenters, de kaboutertjes op elke hoek, de seizoen marktjes, mijn gezellig thee- koffie- en taarthuisje, het gevoel elke dag goedkoop op restaurant te kunnen gaan, Żubrówka en Żołądkowa gorzka, de eilandjes, de brugjes, zelfs de trams, …

Er zijn gelukkig ook enkele dingen die in België dan weer beter zijn: ik sta geen half uur aan de kassa van de carrefour, de treinen gaan sneller dan 40 km/uur, ik kan naar de bib gaan en daar snel en eenvoudig een boek uitlenen, ik word tijdens het joggen niet nageroepen door zatlappen, ik moet geen wasmachines reserveren en bidden dat ze zwieren, en IK MOET BRECHT NIET MEER MISSEN!

Uiteraard was het einde van mijn Erasmus niet het einde van Rosalinde in Polen! Ik heb gisteren het onderwerp voor mijn thesis gekregen: “communistische propaganda in Poolse schoolboeken”. Het staat dus vast dat ik het volgende half jaar nog eens de Poolse bibliotheken mag gaan uitpluizen op zoek naar oude Poolse schoolboeken. Ik weet niet zeker of ik er naar uitkijk om een vervolg te schrijven op “mijn dolle bibliotheek avonturen”, want zonder Poolse studentenkaart wordt dat volgend jaar nog veel moeilijker! Maar ik kijk er wel naar uit om mijn Poolse vriendjes en mijn geliefde Wrocław terug te zien!

Tot slot wil ik iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan dit geweldige jaar: In de eerste plaats mijn goede vriend Erasmus, vervolgens Brecht die mij zomaar een jaar naar het buitenland liet gaan, mijn ouders (die mij een visa-kaart gaven), Ich möchte auch meine Mitbewohner Irina danken für die wunderbare Monate zusammen, Dziękuję Kamil za wszystko, Dziękuję “Kalina” i do zobaczenia w sierpniu! با تشکر از شما مسعود برای لحظه های خنده دار, Thank you ołówek and ołówek-people, Dankuwel aan iedereen die mij is komen bezoeken (hier had ik graag Dupont bedankt), dankuwel aan de persoon die Skype heeft uitgevonden (u heeft het mij heel wat makkelijker gemaakt), …  En tot slot wil ik iedereen bedanken die mijn blog heeft gevolgd, u dus! 

Help, plaats- en tijdgebrek!

Ineens begint alles hier veel te snel te gaan! Gisteren heb ik mijn laatste les gehad, al mijn examens zijn voorbij, mijn punten zijn binnengeleverd, mijn laatste volksdansles zit erop en de eerste afscheidsfeestjes zijn al echter de rug. Afgelopen nacht ben ik begonnen met de opruim van mijn kamer en dat heeft, weliswaar met enkele uren slaap ertussen, tot nu geduurd! Alles staat nu in de hoek van mijn kamer, en ik probeer te bedenken hoe dit ooit in de auto gaat passen… Ik reken op papa zijn ruimtelijk inzicht en creativiteit!! Toen Agnieszka daarnet mijn kamer kwam controleren voor de waarborg, kreeg ze bijna een hartaanval toen ze mijn hoop spullen zag staan…

Nog een kleine drie daagjes heb ik hier te gaan, en die staan in het teken van veel feestjes en helaas veel afscheid nemen… Zometeen heb ik  een barbecue in de botanische tuin, georganiseerd door de universiteit voor alle Erasmusstudenten, dat kan alleen maar plezant worden! Vervolgens gaan we samen bij The Mexican eten, en daarna ga ik voor de laatste keer weg met de vriendjes van mijn Poolse les. Eigenlijk was dat gisteren al, maar omdat het zo leuk was, hebben we besloten het vanavond nog eens over te doen!

Vrijdag hebben we afscheidsfeestje en de verjaardag van Steffie, en als alles goed gaat komt papa hier zaterdagmorgen aan… Nog een laatste dagje rondwandelen in deze prachtige stad, mijn favoriete terrasjes nog eens doen (niet voor het laatst, want ik kom nog wel eens terug!) en dan mijn laatste zloty’s opdoen in mijn lievelingsrestaurantjes… Zaterdag voor middernacht moet ik dan mijn sleutel binnenbrengen, en dan hoop ik tegen zondagvoormiddag eindelijk weer bij Brecht te zijn!! (en de mama en de papa en de zus en de broer en de schoonouders en Arno en de boezeroenen en de slavistiekvriendjes en … )

Tips over hoe dit in een auto te krijgen zijn meer dan welkom!

Wie mag er mee naar België!!?

Vandaag was het mijn laatste Poolse oefenstonde, en dat was een pijnlijk besef. Gelukkig was het nog niet het einde van mijn Kalina ervaring, want binnen twee maanden zie ik heel wat van hen terug in Hasselt op het festival van de Boezeroenen! Hoera! 

Vandaag werd bekendgemaakt wie er wel goed genoeg was om mee te mogen. Aangezien ze maar met 35 mogen komen, en daarvan al 10 personen muziekgroep, dansleider of kostuumverantwoordelijke zijn, mochten slechts 12 jongens en 13 meisjes mee! (we zijn zeker met het dubbel!) Iedereen was zenuwachtig, ik ook, want ik wou heel graag dat Ola mee mocht komen. Ze danst en zingt goed en komt elke week, maar nog maar twee jaar, waardoor ze nog niet alle suites kent, dus het was een twijfelgeval…

Eerst legde onze choreograaf uit waarmee rekening was gehouden bij de beslissing: danscapaciteit, zangkwaliteiten, motivatie en aanwezigheid. Vervolgens las hij de lijst voor, en jawel, Ola mag mee!! Er waren heel wat blije, maar ook heel wat droevige gezichtjes, en dan zijn er ook nog een aantal mensen die de ondankbare rol van “reserve” hebben, en moeten hopen dat er iemand ziek valt! Wat ben ik blij dat we bij de Boezeroenen allemaal mee mogen!
 

Daarna legde onze voorzitter uit wat we allemaal gingen doen in België. Het blijkt daar een tof festival te zijn in Hasselt met barbecue, verbroederingsavond en andere groepen uit Roemenië en Ierland! Het was wel grappig om iemand anders ons programma in het Pools te horen overlopen… Mijn dansleidster komt helaas niet mee naar België, van haar moes ik dus wel afscheid nemen.

Voor wie gehoopt had mij in augustus één of ander Pools optreden te zien geven, zal ik helaas teleur moeten stellen, het is niet omdat ik hier in Polen twee “mini optredekes” heb mogen meedoen, dat ik goed genoeg ben voor een festival in het buitenland… Ik ben er zeker van dat ze uitstekende optredens zullen geven, en ik nodig dan ook iedereen van harte uit om half augustus een kijkje te komen nemen op het Internationaal Folklorefestival in Hasselt!! http://www.folklorefestivalhasselt.be

Mijn eerste Poolse contract!

Gisteren heb ik Warschau mijn eerste Poolse contract getekend! Een maand geleden kreeg ik plots een mail van iemand van het Museum van Poolse Geschiedenis in Warschau. Ze organiseren in het najaar een tentoonstelling in Brussel, aangezien Polen vanaf juli voorzitter is van de Europese Unie. Ze waren nog op zoek naar iemand die de teksten naar het Nederlands kon vertalen, dus daar ben ik dan maar mee bezig! Het leuke is dat het ook nog eens interessante teksten zijn over de geschiedenis van Polen onder het communisme, waar ik maandag examen van heb. Als we het even heel positief bekijken, word ik dus betaald om mijn examen te leren!

Gisterenmorgen dus om 4uur opgestaan om de trein richting Warschau te nemen, om daar een Pools contract van 3 bladzijden te ondertekenen. Ik heb het gelezen, dat wel, maar om nu te zeggen dat ik echt begrepen heb wat ik ondertekende… Ik vond het in ieder geval eng, zo doen alsof ge vlot Pools spreekt en alles begrijpt om toch maar geen slechte indruk te maken…

Het was wel leuk daar. Toen ik aan de inkom vertelde dat ik uit België kwam, wilde de persoon daar per se Frans spreken, hoewel mijn Pools ondertussen echt wel beter is dan mijn Frans (helaas ligt dat eerder aan mijn slechte Frans…), maar goed, het was zo’n vriendelijke man, dat ik maar een beetje Frans heb uitgekraamd. Ik kreeg een pasje van het Museum, werd meteen aan alle collega’s voorgesteld, en dan vroegen ze ook nog of ik niet nog een jaartje in Polen onderzoek wilde komen doen voor mijn thesis of zo, ze konden mij een beurs van 1000 euro per maand geven! Gelukkig dat ons appartementje in Leuven al getekend is hé! ;) 

Vervolgens heb ik nog eens goed de toerist uitgehangen, het beviel me wel daar in Warschau! Het terras teruggevonden waar we vier jaar geleden met de boezeroenen bier per liter diende te bestellen, ze bleken er ook lekker eten te hebben… Gisterenavond laat dat opnieuw de trein opgestapt om vanmorgen vroeg om half zeven weer “thuis” te komen in Wrocław. 12 uur trein voor 12 uur Warschau, maar het was de moeite!

“Als we nu eens buiten les hadden!”

Vandaag hadden de studenten van Neerlandistiek hun laatste lessen conversatie en stilistiek. Het werd inderdaad tijd dat het schooljaar erop zit, want het is geen weer meer om naar de les te gaan. De les begon al om 8uur ’s ochtends, en het was al te warm… 

Tot plots één van de studenten meedeelde dat ze een voorstel had: we zouden ook buiten kunnen gaan zitten! En ja, converseren gaat zowel buiten als binnen, dus gingen we samen naar een parkje om daar het Nederlandse koningshuis te bespreken. Er waren zelfs studenten die alle kinderen van Willem Alexander konden opnoemen! Ik heb in ieder geval nog heel wat bijgeleerd…

Twee studenten die hier in Wrocław Nederlands studeren gaan trouwens volgend jaar op Erasmus naar Leuven. Ze komen helaas niet in aanmerking voor een residentie, en nu moeten ze zelf een kot zoeken. Probleem is dat ze maar een half jaar blijven, wat moeilijk is om een kot te vinden… Wie dus iemand kent die het eerste semester een vrij kot ter beschikking heeft, laat het mij alstublieft weten! Ewa en Michał zullen u dankbaar zijn!

Mijn "Poolse" klasgenoten

Vandaag heb ik mijn laatste Poolse les gehad, woensdag heb ik examen… Ik vond het best wel jammer dat het de laatste les was, we hebben een hele lieve lerares en een superfijne en gevarieerde groep! Ze bedenkt steeds nieuwe oefeningen en spelletjes, gaat altijd in op vragen en we mogen steeds zeggen wat we willen, als het maar in het Pools is. Het leuke is ook dat iedereen steeds Pools spreekt, ook als ik mensen buiten de les tegenkom, spreken we steeds Pools (terwijl we beiden eigenlijk beter Engels spreken)…

Het meest plezier in de les beleef ik met een Iranees, die heel graag in België zou wonen, met als hoofdreden dat de mensen daar niet in een God geloven… Maar hij kreeg enkel een beurs vast om naar Polen te komen. (ik hoop hem binnen enkele jaren in België te mogen verwelkomen) Hij speelt bovendien theater en als we dialoogjes moeten schrijven of voorlezen, leeft hij zich altijd zéér sterk in, zodat de hele klas, inclusief lerares, vijf minuten de slappe lach heeft… 

Dan is er ook een Peruviaan. Hij woont al tien jaar in Polen en spreekt goed, maar hij kan geen woord zonder fout opschrijven. Onlangs moesten we elkaars dictee verbeteren, waardoor ons groepje tien minuten langer in de les zat, omdat we zijn dictee moesten nakijken! Hij komt meestal te laat en we kennen het deuntje al waarmee hij dan op de deur klopt. Hij is dan ook een muzikant! Elke vrijdag en zaterdag speelt hij in het Mexicaans restaurant in Wrocław, we gaan er nog eens samen naartoe met onze klas! 

We hebben ook een echte Fransman in de les. Hij vroeg me onlangs waar in België ik studeerde, en blijkt dat hij volgend jaar voor enkele maanden in Leuven komt studeren/werken. Ik weet niet precies wat hij doet, maar iets met klassieke talen en ik heb zopas ontdekt dat hij op zijn facebook in het Grieks en het Latijn communiceert met zijn collega’s!  

Toen een Oezbeekse jongen, enkele weken gelden verjaarde, had hij de hele klas uitgenodigd op zijn kot. We waren met een stuk of 15 en bijna evenveel nationaliteiten: Iran, Afghanistan, Oezbekistan, Kazachstan, Rusland, Azerbeidzjan, Rusland, Oekraïne, Polen, Duitsland, Frankrijk, België en Peru! Enkele van zijn vrienden hadden voor ons allemaal gekookt, zeer lekker en zeer veel! Het was ook heel gezellig, zeker toen onze Peruviaanse vriend zijn gitaar boven haalde. We hebben allemaal samen Russische, Poolse en Spaanse liedjes gezongen, vervolgens tafels en stoelen buitengegooid en van zijn slaapkamer een dansvloer gemaakt! Volgende week doen we opnieuw een klasfeestje, ik kijk er naar uit…

Woensdag heb ik Pools examen, dus ik moet dringend eens wat leren, maar ik ben ondertussen vergeten hoe dat ook weer moest… Gelukkig herinner ik me nog wel wat woordjes uit de les: opalać się (zonnebaden), chodzić po gόrach (door de bergen trekken), spać w schronisku (in een jeugdherberg slapen), jeść tradycyjne polskie dania (traditionele Poolse gerechten eten), leżeć pod drzewem (onder een boom liggen) en stać w kolejce (aanschuiven in de rij). Met deze woorden kan ik op het examen in ieder geval een mooi opstel over mijn Erasmusleventje schrijven!

Hoeveel Polen passen er in een busje?

Vandaag moest ik nog voor acht uur de deur uit, en wel voor mijn tweede Poolse volksdansoptreden. Het was een optreden op een gymnasium hier in Wrocław, en aangezien dat niet al te belangrijk was, mochten ook een paar nieuwelingen zoals mij meedoen… Het was dan wel niet meer mijn eerste keer, maar het blijft toch wennen: rokken van een meter lang, gelakte haren, nepvlechten, gruwelijk veel make-up en alle belangrijke uitleg in het Pools…

Ik danste de suite van Silesië, die hadden we gisteren nog helemaal doorgedanst, met vier koppels. Vijf minuten voor het optreden werd plots besloten dat we die ook wel met zes koppels konden doen, maar dit bracht een heel aantal veranderingen met zich mee: halfweg de dans een andere partner, ander doorschuifsysteem bij de ketting, twee kringen ipv één kring, symmetrisch, dus in de andere richting… Voor de meesten was dit niet nieuw, maar voor mij wel, en zo héél zeker was ik ook niet van al die Poolse uitleg. Maar goed, ik kon er niet veel aan veranderen, dus toch met een beetje angst het podium op… Door de verandering bleek ik ook nog eens vanvoor ipv vanachter te staan, maar gelukkig had mijn partner de veranderingen wel begrepen! Ik had gisteren nog flink de Poolse liedjesteksten vanbuiten geleerd en ik bleek ze nog te kennen. Maar op het einde zongen we een lied, dat ik nog nooit had geleerd, maar gelukkig was er veel “lalala” wat ik makkelijk kon oppikken. Daarna kwamen de leerlingen ons allemaal bloemen geven en gingen we terug naar onze zaal... 

We waren met een klein busje en een paar auto’s naar het optreden gegaan. Toen we terug moesten, bleek echter dat een paar mensen rechtstreeks doorgingen met hun auto, en er dus plaatsen te kort waren. Dan maar eens getest hoeveel man er in een Pools busje past, met volgend resultaat: 11 Polen, 1 klein Belgisch meisje, een accordeon, een viool en jawel, een contrabas! En dan nog goed onverantwoord gereden ook, de rit bleek voor mij spannender dan het optreden zelf!