Ik ben dan wel geen Erasmusstudent meer, maar in Polen ben ik op dit moment wel, dus laat ik nog maar eens iets op mijn blog schrijven. Laat ik beginnen met een korte situatieschets: mijn thesis zal gaan over communistische propaganda in Poolse lagere schoolboeken. En aangezien ik die in België niet zal vinden, ben ik nu een weekje in Polen, op zoek naar dergelijke boeken… En natuurlijk ook gewoon een beetje om mijn geliefde Wrocław nog eens te bezoeken en mijn Kalina- vriendjes.
Aangezien ik geen kamer meer heb in Ołόwek, verblijf ik deze week bij Ola, een vriendin van de volksdans die tijdens het festival in Hasselt bij mijn thuis logeerde. Ze kwam mij gisteren afhalen aan de luchthaven, waarna we samen naar het huis van haar ouders gingen. Eerst gingen we met de bus en de tram richting station, daarna een uurtje met de trein, dan nog twintig minuten met de auto, en we waren in Baszyn. Het is een klein en gezellig dorpje, met ongeveer 200 inwoners, zo een dorp waar echt iedereen, iedereen kent! Alle brievenbussen staan in het midden van het dorp naast elkaar (Ola vertelde mij dat dit is omdat er overal honden de huizen bewaken), en daaruit kon ik afleiden dat er in het dorp zo’n 60 huizen waren.
Ik kreeg meteen een rondleiding op hun landbouwbedrijfje. Ze hebben 80 hectare land waar ze graan, maïs, en nog vanalles telen om daar vervolgens hun dieren mee te voederen, die ze dan vervolgens slachten en verkopen. Er waren maar liefst 300 varkens, van alle maten, en ook heel veel kippen! Er waren ook vier honden, die hingen aan kettingen, die vervolgens met katrollen aan een constructie hingen, zodat de honden alle dure landbouwwerktuigen kunnen beschermen, volgens mij veel doeltreffender dan een camera! Ola haar ouders doen alles met hun twee, zeer harde werkers, ’s morgens vroeg op om de dieren eten te geven en tot 21u of 22u ’s avond nog bezig. Ik mocht mee met de tractor, en ze konden maar niet geloven dat ik dat nog nooit eerder had gedaan… Ik had zaterdag dus wel een topdag wat vervoersmiddelen betreft: vliegtuig, bus, tram, trein auto en tractor! Ze legden mij ook uit dat ze geen koeien hadden, omdat ze dan nooit weg konden, varkens kon je gerust 15uur alleen laten. Zo konden ze toch eens een daguitstap maken, maar in het buitenland zijn ze nog nooit geweest. Mama Barbara kookte heel lekker voor mij, ze was blij dat er een gast was, dan kon ze eventjes stoppen met haar dieet. Iemand uit het dorp, die wel koeien had, kwam vervolgens een halve emmer kaas brengen die over was, waar we dan een gigantische kaastaart mee gemaakt hebben.
Zondagmorgen moest ik al vroeg ui de veren (toch zeker om zondag te zijn), want om 7u30 gingen we naar de mis (zonder ontbijt). Daar zag ik meteen het hele dorp, die net allemaal in het kerkje pasten. Het was voor mij meteen opletten wat ik zoal diende te doen, meteen bij het binnenkomen knielen, dan aan de juiste kant gaan zitten (jongens links, meisjes rechts) dan werd er door iedereen gezongen, dan waren er nog 5 minuten voor de mis begon, waarbij iedereen in gebed verzonken zat… En waar het thuis een afwisseling is van zitten en staan, kwam er hier ook nog geregeld “op de knieën” bij. De hostie was ook net iets anders, vooraan aan het altaar op je knieën gaan liggen en je mond opendoen, ik was best zenuwachtig, en natuurlijk zag het hele dorp dat er iemand in de mis zat die daar normaal niet zat en die niet alles kon meezingen en meezeggen… Opgelucht als ik was na de communie, ging ik op mijn plaats zitten, maar toen zag ik dat iedereen alweer op zijn knieën zat, alweer een foutje gemaakt!
Maar dat naar de mis gaan had toch wel zijn voordelen. Nadien stond iedereen nog samen te praten voor de kerk, en al snel wist het halve dorp dat ik uit België kwam en op zoek was naar lagere schoolboeken. We werden dan ook bij heel wat mensen uitgenodigd, die ergens op zolder of in een schuur nog een doos boeken hadden staan. En overal kregen we taart en thee, of zelfgemaakte drankjes (al dan niet met alcohol), het was werkelijk een zeer gastvrij dorp, maar voor de maag net iets minder gezond. Een man had nog een huis in een ander dorp (met 100 inwoners), waar hij dacht nog boeken te hebben staan, dus zelfs naar daar gereden om te zoeken. Veel mensen hadden helaas enkel hun boeken van het middelbaar bewaard en vaak waren boeken ook nat geregend en niet meer leesbaar, of was de titel en de inleiding eruit gescheurd, waardoor ik niet eens weet uit welk jaar ze zijn, moeilijk om te gebruiken voor mijn thesis dus. Ook wilde iedereen mij massaal sprookjes meegeven, heel lief, maar helaas gaat mijn thesis daar niet over… Resultaat: ik heb zo ongeveer 25 boeken meegenomen, maar nu moet ik nog uitzoeken of daar ook wel degelijk propaganda in staat, en dan een selectie maken van wat er in mijn koffer past…
Gisterenavond brachten Ola’s ouders ons naar Wrocław, waar ik de rest van de week zal blijven. Ze woont samen in een appartementje met vier meisjes, maar aangezien er twee nog niet begonnen zijn met les, heb ik de kamer van één van hen gekregen. Dadelijk ga ik eens naar de bibliotheek, benieuwd of ik daar zonder studentenkaart iets ga kunnen aanvangen en of ze daar de boeken hebben die ik zoek, ze staan niet in de catalogus, maar misschien wel in de fichebakken… Ik hoop in ieder geval dat ik aan het einde van de week geen vervolg op “mijn bibliotheekverhaal” moet schrijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten