De Poolse Gentleman

Zoals beloofd een berichtje over de Poolse gentleman. De Poolse jongens mogen dan naar mijn persoonlijke mening misschien net iets minder knap zijn dan de jongemannen uit Schimpen, op het vlak van hun galantheid ten opzichte van vrouwen, zijn de Poolse jongemannen moeilijk te overtreffen, zelfs niet door Gerrie. Het zijn zo van die jongens die in Schimpen worden omschreven als “die het voor de anderen verpesten!” Ik licht het fenomeen van de Poolse gentleman graag toe aan de hand van enkele voorbeelden.

Regel één bij de Poolse gentleman is bloemen! Voortdurend zie je jongens staan wachten met een Roos of een tulp bij een afspraak met hun liefje. En ze staan daar uiteraard als eerste, want je laat toch geen vrouwen wachten zeker!  Bij gevolg zie je ook voortdurend meisjes met bloemen rondlopen die ze van hun lief gekregen hebben. Er zijn dan ook overal in de stad bloemenkiosken die gouden zaken doen. Plac Solny (Zoutmarkt) is de meest populaire plek om bloemen te kopen. Daar kunnen de mannen ook ’s nachts terecht, voor het geval ze stomdronken toch nog een goede indruk bij hun vrouw willen maken…

Een tweede zaak heeft alles te maken met deuren. Poolse jongens houden er blijkbaar van om de deur voor vrouwen open te houden. En dat betekent niet gewoon de deur doorgeven aan de persoon achter je, nee, dat betekent dat als ze ergens in de buurt een vrouw zien naderen, ze bewust wachten aan de deur, de vrouw eerst binnenlaten en pas daarna zelf binnengaan. Ik zou het gerust een niet-onaangename gewoonte durven noemen. Zelfs bij tramdeuren heb ik al een aantal keer een galante jongen ontmoet, die speciaal voor mij op het knopje drukt, terwijl hij zelf niet in of uit  moest stappen…

Nog zo een aangename regel is dat jongens altijd betalen. Het is dan ook niet voor niets dat als je hier als koppel op restaurant gaat, ze steeds de rekening aan de man presenteren, ook als de vrouw erom gevraagd heeft! 

Wanneer er samen gedanst wordt, is er ook spraken van de Poolse gentleman. Als we op de volksdans per koppel moeten dansen, vraagt de jongen erg beleefd of een meisje met hem wilt dansen. Elke dans wordt vervolgens beëindigd met een buiginkje en een oprechte “dziekuję bardzo”, en daar heb ik nog geen uitzondering bij ondervonden! En ook bij de volksdans hetzelfde deur-principe: eerst gaan de meisjes de kleedkamer binnen, pas daarna de jongens. (Ik probeer me nu voor te stellen hoe de demojongens allemaal in de zaal zouden wachten tot de meisjes een kruk hebben in de cafetaria…)

Maar om de Belgische jongens niet nóg meer in verlegenheid te brengen, zal ik het hier bij laten…

Plac Solny - Geen enkel excuus om geen bloemen bij te hebben!