Afgelopen weekend heb ik twee Poolse culturele activiteiten kunnen meepikken, beiden een fijne ervaring!
Op zaterdagavond ben ik naar een concert van de muziekacademie van Wrocław gaan kijken/luisteren. Ze brachten “Requiem for my Friend” van Zbygniew Preisner. Voor wie niet thuis is in filmmuziek, Preisner is een bekende filmcomponist. Hij werkte steeds samen met de Poolse regisseur Kieślowski, ondermeer bekend van de films Trois Couleurs: bleu, blanc, rouge… Het requiem dat gebracht werd, is gecomponeerd in 1998 en opgedragen aan de toen reeds overleden Kieślowski. Het concert vond plaats in één van de grote kerken in Wrocław en de kerk was stampvol. Het was dan ook de moeite! Wel raar was dat Polen blijkbaar voor een concert applaudisseren in plaats van erna…
Op zondag was het vroeg opstaan, want ik mocht met de volksdans mee op stap. Ze namen deel aan een wedstrijd in Zuid-Polen, op vier uur rijden. Uiteraard ben ik niet goed genoeg en te klein om aan wedstrijden deel te nemen, maar er waren nog plaatsen over in de bus, dus mocht ook onze beginnergroep mee om te kijken. Net zoals bij de Boezeroenen begon de busrit met een preek van de voorzitter en om half elf was het tijd voor de eerste wodka! (we waren om kwart na tien vertrokken…) Verschillend was dat we niet naar gewone films keken, maar naar dansopnames van Kalina en vervolgens naar andere Poolse groepen, waarna uitvoerig de passen, kledijen, muziek… door de micro werd bediscussieerd!! Het was duidelijk: we gingen om te winnen!
Het voordeel dat ik niet mee mocht dansen, was dat ik de hele voorstelling kon bekijken. Er waren groepen uit heel Polen en ook een groep uit Slowakije en Tsjechië, meestal van hoog niveau. Van tijd tot tijd werden ze wel afgewisseld door enkele oude vrouwtjes die een liedje kwamen zingen. Blijkbaar was dat erg grappig, omdat die best vunzige teksten zongen, maar helaas begreep ik dat niet allemaal…
Toen de jury op het einde van de dag moest beraadslagen, ontstond er spontaan een volksfeest, wat ik nog nooit eerder had meegemaakt. Enkele mensen begonnen te zingen en in een mum van tijd deed iedereen mee. Alle muziekanten (50 of zo) haalden hun instrument weer boven en de dorpsgek kroop voor de micro en dacht dat hij het publiek zo enthousiast had gemaakt, hij beleefde het uur van zijn leven! :) … Er kwamen ook improvisatieliedjes, blijkbaar zeer grappig, maar ook hier schoot mijn Pools vaak te kort, maar de sfeer was voldoende!
Uiteindelijk wonnen we de wedstrijd, uiteraard! En naar huis gaan zat er blijkbaar nog niet meteen in. Even had ik schrik dat ik niet voor 2u ’s nachts zou thuis zijn, dan sluit mijn studentenhuis immers en het is net iets te koud om buiten te slapen, maar gelukkig heb ik dat toch net gehaald!
Nu is het uitkijken naar het bezoek van Dorien woensdag en Veerle en Liesbeth, die volgend weekend komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten