Mijn eerste volksdansles in Polen

Ik ben net terug thuis van mijn eerste volksdansles bij ‘Kalina’, maar helaas met gemengde gevoelens. Aangezien ik al jaren volksdanste in België, moest ik geen ingangsexamen doen, maar alle anderen daar hadden vorige week testen gehad. Het waren dus alleen de besten die aangenomen werden. Op een kwartiertje tijd konden zij die nog nooit gevolksdanst hadden een mooie polka, dus echt wel talentjes! We waren met zo’n tien meisjes en twee jongens die nieuw waren en voor ons is er een aparte groep. Deze groep zal het hele jaar oefenen op passen, houdingen, armbewegingen… Maar helaas is het in de andere groep dat er aan echte dansen en choreografieën wordt gewerkt.

Maar het voornaamste probleem is mijn lengte! Ze zeiden me meteen dat ik te klein was, enkel meisjes die tussen 165 en 175 centimeter zijn mogen meedansen in de choreografieën! Een meisje vertelde dat ze bij de testen vorige week het allerbeste meisje naar huis hadden gestuurd omdat ze drie centimeter te klein bleek te zijn, dus dan maak ik helemaal geen kans natuurlijk. Het verdikt was duidelijk: ze maken voor mij een uitzondering: ik mag mee oefenen (dat is een gunst, want in mij investeren levert hen niets op) met de beginnersgroep om alle basiszaken te leren, maar ik zal nooit in de echte dansen mogen meedoen…

De oefenstonde zelf dan leek in het begin haast op een LO-les. Iedereen ging naar de kleedkamers, deed van die lelijke spannende turnbroeken en bloesjes aan en sportschoenen, daar stond ik dan ik mijn gewone kleren! In het begin van de les stond iedereen op een rij en werden de aanwezigheden opgenomen! Het eerste deel van de oefenstonde was blijkbaar ‘zang’. Dat wil zeggen: toonladders en ritmes na zingen, en iedereen beurt om de beurt, helemaal alleen en als het niet goed is: opnieuw!! Was ik even blij dat ik toch een klein beetje kan zingen en dat we voorlopig niet meteen teksten vanbuiten moesten leren…

Daarna kwam het dansgedeelte, en dat was gelukkig wel leuk. Op een mum van tijd kon iedereen polka, ongelooflijk! En ik kan ondertussen al een paar typisch Poolse dansmovekes! Het ging wel allemaal aan een heel snel tempo, ik was blij dat ik al die passen al kende, want ik had het moeilijk genoeg met alle handgebaren en gezichtsuitdrukkingen die we daar dan bij moesten maken…

Het was dus helemaal niet wat ik ervan verwacht/gehoopt had, maar ik ga het voorlopig toch een kans geven en donderdag opnieuw gaan. Ik zal helaas geen echte dansen leren, maar ik kan vast wel beter leren dansen, ondertussen mijn Pools bijschaven en misschien kan ik ook wel nuttige tips opdoen over hoe men bepaalde moeilijke passen en houdingen aanleert. We zullen zien!

Wrocławskie Krasnale

Ik heb nog negen extra kabouters kunnen fotograferen en aan de presentatie toegevoegd! Om dan nog maar te zwijgen over de vier kabouters die ik nog steeds niet heb kunnen fotograferen omdat ik nooit mijn fototoestel bij had... Ze volgen nog!

Eindelijk mijn eigen kamer en de eerste weken les

Het is al half oktober en ik zie dat ik deze maand nog niets op mijn blog heb geschreven. De tijd gaat hier ongelooflijk snel vooruit. Nog maar twee weken en Brecht is al weer hier! Hoera!

Sinds maandag heb ik eindelijk mijn eigen kamer. Ik ben een maand lang elke dag naar de administratie gegaan om ernaar te vragen, en uiteindelijk hebben mijn traantjes de doorslag kunnen geven, toen hadden ze ineens wel nog een lege kamer! Dat had ik dus veel eerder moeten toepassen! Nu heb ik geen kamergenoot meer die van mij eist dat er elke dag gekuist wordt, nu mag ik mijn raam van tijd tot tijd eens openzetten, word ik niet verbeterd bij elke Engelse zin die ik verkeerd zeg, word ik niet elke nacht wakker om vijf uur wanneer de Spanjaarden naar huis komen en word ik niet raar bekeken als ik al om 11 uur wil opstaan. Een grote opluchting dus! Nu deel ik de keuken en badkamer met Laura, een Spaans meisje dat journalistiek studeert. Ze is zeer sympathiek, maar verstaat haast geen Engels. Jullie konden de foto’s van mijn kot al zien op facebook en ondertussen ben ik nog eens naar Ikea gegaan om het hier nog wat gezelliger in te richten…

Mijn eerste twee weken les zijn inmiddels ook al achter de rug. Mijn Poolse lessen zijn heel fijn, we zitten met zo’n 15 studenten uit allemaal verschillende landen: Rusland, Oekraïne, Tsjechië, Slowakije, Duitsland, Roemenië, Australië, Litouwen, Hongarije, Turkije, Spanje en België natuurlijk. Onze leerkracht, Gosia, is zeer jong en gemotiveerd. Het is zo iemand die je wel verbetert, maar niet geïrriteerd is als iemand fouten maakt waardoor ik meer durf spreken, precies wat ik nodig heb! Mijn Russische lessen zijn heel wat moeilijker, ze worden namelijk geven in het Pools, dus dat zijn twee vreemde talen door elkaar. Soms is het zelfs moeilijk om te weten of ze nu een Russisch of een Pools woord gebruiken. Volgende week maandag en woensdag hebben we al meteen testen, benieuwd hoe het zal zijn om te leren tijdens Erasmus, ik kan er mij voorlopig niets bij voorstellen… ;) Verder volg ik ook nog European Union Law (wie weet waar ik later nog terecht kom hé) en Changes in Central Europe in the 20th century dat zeer interessant is. Nu alleen nog een onderwerp bedenken voor mijn bachelorpaper…

Verder zijn er hier ook nog heel wat Erasmusactiviteiten te beleven. Elke maandag en woensdag is er Eramusparty, vorige week was er de boatparty, deze week was er Polish Vodka Party, volgende week is er een stadsspel en daarna is er een tramparty, ze maken er hun werk van hier! En in november wordt er een driedaagse naar Krakau en Auschwitz georganiseerd, in december kunnen we naar de Poolse bergen (Karpacz en Zakopane) en in januari kunnen we samen gaan skiën en snowboarden.

Ik doe ondertussen ook al flink zelf mijne was en heb me al een droogrek, wasknijpers en een strijkplankje aangeschaft. Morgen eens gaan kijken voor mijn eerste strijkijzer… En als ik dan tussendoor nog wat tijd heb, probeer ik wat Pools te lezen. Deze week heb ik het boek ‘Julek i Julka’ gekocht, ook wel bekend als Jip en Janneke. En ondertussen waag ik me ook al een een niveautje moeilijker ‘Dzieci z Bullerbyn’ of Kinderen van Bolderburen van Astrid Lindgren. Benieuwd of ik binnen een half jaar mij ook aan de volwassen boeken kan wagen…